Περί λογικής

Μια κουβέντα για το motto («Απλή λογική, όχι κοινή λογική»). Διαφωνώ με το κατασκεύασμα της «κοινής λογικής» (δεν είμαι ο μόνος). Την ημέρα που οι άνθρωποι ξεκίνησαν να μιλάνε για «κοινή λογική», δηλ. αυταπόδεικτες υποθέσεις οι οποίες απλά ισχύουν διότι συμφωνούν οι περισσότεροι, πέθανε ο διάλογος με επιχειρήματα. Η «κοινή λογική» πρακτικά αφαιρεί τη λογική από τη σκέψη και τον διάλογο, καταργεί την επιχειρηματολογία και δίνει ένα όπλο σε όσους προτιμούν οι υπόλοιποι απλώς να συμφωνούν μαζί τους — είτε έχουν δίκιο, είτε όχι.

Η ανακύκλωση δεν είναι «κοινή λογική» (στο κάτω-κάτω, αν ήταν θα γινόταν by default από όλους). Είναι απλώς λογική: Τα πλαστικά ζουν πολλές φορές παραπάνω από όλους μας. Το χαρτί που ξοδεύουμε αντιστοιχεί σε δέντρα (δεν θα μπω στον κόπο εδώ να εξηγήσω γιατί χρειαζόμαστε όσο περισσότερα δέντρα μπορούμε να έχουμε/σώσουμε). Το αλουμίνιο επίσης αποτελεί μόλυνση που χρειάζεται πάρα, πάρα πολύ καιρό να αποσυντεθεί. Μας τελειώνει ο χώρος, μας τελειώνουν οι πρώτες ύλες. Αφού μπορούμε να ξαναχρησιμοποιήσουμε τους πόρους που ήδη διαθέτουμε, θεωρώ προφανές ότι θα πρέπει να το κάνουμε. Σκοπεύω σύντομα να ψάξω και να παραθέσω εδώ περισσότερα στοιχεία που να αφορούν στα σκουπίδια που θα μπορούσαμε να γλυτώσουμε και στη διαχείρισή τους.

Advertisement